همین که نخست وزیری «بختیار» اعلام شد، شاه تصمیم گرفت از ایران خارج شود، که جز این چاره دیگری نبود. شاه به دوردست ها فکر می کرد.

 به ۲۸ مرداد سال 1332... آیا دوباره همان گونه خواهد شد؟ خیال باطلی بود. حتی همراهان آن روزها را هم نداشت، دور و برش را بله قربان گویانی گرفته بودند که میکوشیدند خاطر او را مکدر نسازند و جرئت بیان نا به سامانی ها را نداشتند.  نخستوزیرش _ هویدا _ سیزده سال به اوضاع رنگ و لعاب زد تا خیال «ارباب» آزرده نشود!!/

روزهای آخر به سرعت برق و باد صبح می شدند و غروب می کردند... بهانه خروج شاه از کشور مرخصی و استراحت بود/.

با پرواز هواپیما، صدای بوق اتومبیل ها به هوا برخاست. تظاهراتی عظیم برپا بود. فوق العاده ها با تیتر درشت «شاه رفت» دست به دست می شد./

انقلاب اسلامی می رفت که به روزهای سرنوشت ساز خود نزدیک شود. روز 12 بهمن۱۳۵۷ حضرت امام خمینی (ره) به تهران آمد. بختیار ناپدید شده بود، بی طرفی ارتش اعلام شد، انقلاب اسلامی در روز 22 بهمن ماه به بار نشست و پیروز شد./

این روز بزرگ بر همه شما عزیزان مبارک باد./

یک لحظه لطفا .... -         یادمان باشد: در خسته ترین ثانیه های عمر هم هنوز رمقی برای انجام دادن برخی کارهای کوچک هست/!   -         یادمان باشد: لازم است گاهی با خودمان رو راست تر از این باشم که هستیم./   -         یادمان باشد: سهم هیچ کس را هیچ کجا نگذاشته اند، هر کسی سهم خودش را می آفریند./   -         یادمان باشد: آن هنگام که از دست دادن عادت می شود، به دست آوردن دیگر آرزو نیست./   -         یادمان باشد: هرگز به تمامی ناامید نمی شوی، اگر تمام امیدت را به چیزی نبسته باشی./   -         یادمان باشد: غیر قابل تحمل وجود ندارد/.   -         یادمان باشد: گاهی مجبوریم برای راحت کردن خیال دیگران، خود را خوشحال نشان بدهیم./   -         یادمان باشد: خوبی آنچه نداریم این است که نگران از دست دادنش را نخواهیم بود./   -         یادمان باشد: همیشه چند قدم آخر سخت ترین قسمت راه است/.   -         یادمان باشد: امید، خوشبختانه از دست دادنی نیست./   -         یادمان باشد: در جست و جوى راه باشم، نه همراه/.